Terug in Medan
Door: Claudia
Blijf op de hoogte en volg Claudia
03 December 2008 | Indonesië, Medan
LET OP: DONDERDAG 4 TOT ZATERDAG 13 BEN IK ZOWEL TELEFONISCH ALS VIA INTERNET NIET BEREIKBAAR.
IK BEVIND MIJ DAN IN DE JUNGLE OP DE MENTAWAI EILANDEN, OP BEZOEK BIJ STAMMEN DIE PAS IN DE 19/20E EEUW ZIJN ONTDEKT. (voor diegenen die Groeten uit de Rimboe hebben gezien......dat is waar ik zal zijn)
Woensdag 26 november, Pulau Weh - Medan (Sumatra)
Op dagen als deze ben ik even kwijt wat ik ook alweer zo leuk vind aan reizen. Het eerste stukje van de reis had ik het nog wel naar mijn zin: 45 minuten met het busje naar de haven. Helaas zag ik door de aanhoudende regen en de laaghangende bewolking niet zoveel van de prachtige omgeving, maar het onvoorstelbaar slechte wegdek hield het allemaal nog spannend. De volgende 3 kwartier heb ik moeten wachten tot de boot begon aan zijn 3 kwartier durende oversteek (had deze keer de snelle ferry genomen, kostte me zeker 3 keer zoveel, nl. 4 euro).
Bij aankomst werd ik direkt gevonden door een zeer vriendelijke en eerlijke taxichauffeur die mij mee de stad innam om mijn vliegticket op te halen en me vervolgens op het vliegveld af te zetten. Na twee uur buiten wachten mocht ik naar binnen om daar tot de ontdekking te komen dat er vertraging was. Puur afgaande op de acties, of beter gezegd het gebrek aan actie om mij heen, want van de omroepberichten, voornamelijk in het Indonesisch, kan niemand iets verstaan.
Afijn, 1,5 uur later dan afgesproken werden we in het sardinenblik van Srijayawa air gepropt en waren we onderweg. Een uurtje later landden we in, gelukkig inmiddels droog, Medan. En alsof ik hier al jaren kom, stormde ik deze keer de taxichauffers en brommertaxi's voorbij, uiteraard niet zonder mijn taxichauffeur van de eerste keer te begroeten, want wij zijn inmiddels oude bekenden. Ik liep rechtstreeks op de becaks af en binnen een half uur stond ik weer bij JJ's op de stoep, waar ik weer warm werd ontvangen: Kopje thee? Heb je pret gehad? Er zijn meer nederlandse gasten, kun lekker kletsen. Bamisoep? Je hebt je eigen kamer weer hoor.
En ja, dan ben je natuurlijk weer heel snel al het leed vergeten.
Donderdag 27 november, Medan (Sumatra)
Als je wilt shoppen in Medan ga je naar Sun Plaza. Zo'n 6 verdiepingen airconditioned eet- en shopgenot. De missie was een zaklamp, schoenen, haarelastiekjes en shampoo. Die zaklamp was zo gevonden, de rest was iets lastiger. Als het om shampoo gaat ben ik een zeur, dus ik niets heb kunnen vinden is volledig mijn eigen schuld. Hier in Azie hebben ze blijkbaar niet van de pluizige krulhaar. Zelfs de Body Shop (JAAA, die zit hier !!) heeft mijn shampoo niet.
Haarelastiekjes is ook een mission impossible, want je ziet mij toch niet met zuurstokroze strikjes of poppetjes in mijn haar lopen he?
Tot slot de schoenen, daarmee ben ik goed geslaagd. Een paar All Stars voor het astronomische bedrag van 100.000 Rp (6 euro). Bij mijn aankoop waren 6 personen betrokken: uiteraard ikzelf, dan de twee jongens die mij begroetten bij binnenkomst en bij vertrek, het meisje dat mij assisteerde bij mijn keuze...Die keuze was nog niet zo simpel aangezien maatje 37 hier erg ongewoon lijkt te zijn. Maat 34, 35 geen punt en leef je op grote voet, zeg 38 of groter, ook geen probleem, maar heb je maatje 36 of 37 dan blijven er maar weinig modelletjes over. Dan was er nog het meisje waar ik bij kon afrekenen en zij werd geassisteerd door het meisje dat de schoenen in een tasje deed, vakkundig oprolde en dicht niette. Ik hoop van ganser harte dat ik niet de enige klant ben vandaag, want daar kunnen deze vijf mensjes natuurlijk van zijn levensdagen niet van rondkomen.
Tot slot:
never try, never know.
En voor nu alvast: Groeten uit de Rimboe.
IK BEVIND MIJ DAN IN DE JUNGLE OP DE MENTAWAI EILANDEN, OP BEZOEK BIJ STAMMEN DIE PAS IN DE 19/20E EEUW ZIJN ONTDEKT. (voor diegenen die Groeten uit de Rimboe hebben gezien......dat is waar ik zal zijn)
Woensdag 26 november, Pulau Weh - Medan (Sumatra)
Op dagen als deze ben ik even kwijt wat ik ook alweer zo leuk vind aan reizen. Het eerste stukje van de reis had ik het nog wel naar mijn zin: 45 minuten met het busje naar de haven. Helaas zag ik door de aanhoudende regen en de laaghangende bewolking niet zoveel van de prachtige omgeving, maar het onvoorstelbaar slechte wegdek hield het allemaal nog spannend. De volgende 3 kwartier heb ik moeten wachten tot de boot begon aan zijn 3 kwartier durende oversteek (had deze keer de snelle ferry genomen, kostte me zeker 3 keer zoveel, nl. 4 euro).
Bij aankomst werd ik direkt gevonden door een zeer vriendelijke en eerlijke taxichauffeur die mij mee de stad innam om mijn vliegticket op te halen en me vervolgens op het vliegveld af te zetten. Na twee uur buiten wachten mocht ik naar binnen om daar tot de ontdekking te komen dat er vertraging was. Puur afgaande op de acties, of beter gezegd het gebrek aan actie om mij heen, want van de omroepberichten, voornamelijk in het Indonesisch, kan niemand iets verstaan.
Afijn, 1,5 uur later dan afgesproken werden we in het sardinenblik van Srijayawa air gepropt en waren we onderweg. Een uurtje later landden we in, gelukkig inmiddels droog, Medan. En alsof ik hier al jaren kom, stormde ik deze keer de taxichauffers en brommertaxi's voorbij, uiteraard niet zonder mijn taxichauffeur van de eerste keer te begroeten, want wij zijn inmiddels oude bekenden. Ik liep rechtstreeks op de becaks af en binnen een half uur stond ik weer bij JJ's op de stoep, waar ik weer warm werd ontvangen: Kopje thee? Heb je pret gehad? Er zijn meer nederlandse gasten, kun lekker kletsen. Bamisoep? Je hebt je eigen kamer weer hoor.
En ja, dan ben je natuurlijk weer heel snel al het leed vergeten.
Donderdag 27 november, Medan (Sumatra)
Als je wilt shoppen in Medan ga je naar Sun Plaza. Zo'n 6 verdiepingen airconditioned eet- en shopgenot. De missie was een zaklamp, schoenen, haarelastiekjes en shampoo. Die zaklamp was zo gevonden, de rest was iets lastiger. Als het om shampoo gaat ben ik een zeur, dus ik niets heb kunnen vinden is volledig mijn eigen schuld. Hier in Azie hebben ze blijkbaar niet van de pluizige krulhaar. Zelfs de Body Shop (JAAA, die zit hier !!) heeft mijn shampoo niet.
Haarelastiekjes is ook een mission impossible, want je ziet mij toch niet met zuurstokroze strikjes of poppetjes in mijn haar lopen he?
Tot slot de schoenen, daarmee ben ik goed geslaagd. Een paar All Stars voor het astronomische bedrag van 100.000 Rp (6 euro). Bij mijn aankoop waren 6 personen betrokken: uiteraard ikzelf, dan de twee jongens die mij begroetten bij binnenkomst en bij vertrek, het meisje dat mij assisteerde bij mijn keuze...Die keuze was nog niet zo simpel aangezien maatje 37 hier erg ongewoon lijkt te zijn. Maat 34, 35 geen punt en leef je op grote voet, zeg 38 of groter, ook geen probleem, maar heb je maatje 36 of 37 dan blijven er maar weinig modelletjes over. Dan was er nog het meisje waar ik bij kon afrekenen en zij werd geassisteerd door het meisje dat de schoenen in een tasje deed, vakkundig oprolde en dicht niette. Ik hoop van ganser harte dat ik niet de enige klant ben vandaag, want daar kunnen deze vijf mensjes natuurlijk van zijn levensdagen niet van rondkomen.
Tot slot:
never try, never know.
En voor nu alvast: Groeten uit de Rimboe.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
