Gearriveerd in Indonesië
Door: Claudia
Blijf op de hoogte en volg Claudia
27 November 2008 | Indonesië, Medan
Donderdag 20 november, Singapore - Medan (Sumatra)
Lonely Planet over Medan:"Depending on your perspective, you'll either love it or hate it. If you're coming form saner parts of mainland Southeast Asia (I am !), Medan will be everything that's wrong with an Asian city (definitely!), Choked with traffic, pollution and poverty (that's right!). If you're worked your way north through Sumatra (no, that route is on my list), Medan is thankfully modern, with air-con, internet and a middle class (oh my God!).
Toegegeven, Singapore was me iets te strak georganiseerd, op het saaie af, maar ik kan ook niet zeggen dat medan warme gevoelgens bij me oproept.
Het begon natuurlijk al op het vliegveld, maanetjes die je bagage willen dragen, mannetjes met taxi's en mannetjes met allerlei ander hulpverlengingsdiensten. Gelukkig betekent nee hier ook nee, maar toch, het zijn heel veel mannetjes. Dan moet er weer overal over onderhandeld worden. Goed, afdingen is nou eenmaal iets dat erbij hoor, maar ik kan het niet. Nog geen eur voor een taxi-rit of ritje met een becak (brommer met zijspan) en toch moet je de discussie aan, het spel spelen.
Bij JJ's Guesthouse werd ik in het Nederlands en met witte sneetjes met hagelsalg ontvangen. Na een klein beetje slaap ingehaald te hebben, ben ik op ontdekking gegaan. Zo kwam ik er al gauw achter dat lopen hier verre van ideaal is. Er loopt wel iets van een voetpad, maar ga nou niet bewonderend om je heen lopen kijken want je breekt je nek over immense de gaten. Om nog maar te zwijgen over oversteken (als rechtdoor voor rood staat, gaat linksaf gewoon door bijvoorbeeld. Probeer daar maar eens zonder kleerscheuren tussen door te komen).
Daar komt bij dat de grootste bezienswaardigheid in Medan op het ogenblik, ikzelf ben. Of dat komt omdat ik westers ben, vrouw, alleen of een combinatie van factoren weet ik niet precies, maar aan aandacht geen gebrek. Er wordt naar me geglimlacht, begroetingen toegeroepen, zelfs vanaf de stoep als ik me in een becak verplaats. Ik schrok ook wel even toen de politie mijn kant op kwam lopen terijl ik overstak, zou ik iets verkeerds gedaan hebben? Maar nee, ze wilden gewoon even gedag zeggen. Kortom, kan zeker niet ontkennen dat de mensen hier ontzettend vriendelijk zijn.
Nog een aantal zaken anders dan anders:
- De Rupia. 15.000 Rupiah is ongeveer 1 euro. Ik reken me dus nog suf en telkens voor alle zekerheid alle nullen op het biljet. De prijs van een Big Mac 20.000 Rp (euro 1,33), 1 uur internet 4.000 Rp (26 cent) dus ik zing het hier nog wel even uit.
- Geen douche maar een mandis, een bak met water en een schep. Brrr, nog best koud.
- Bidruimte in een hoekje bij KFC (ja, ik leef op Mac D. en KFC.....nee, alleen vandaag toevallig)
- Geen alcohol, in principe. Niet dat ik er naar taal, maar best een raar idee dat er geen kroegen te vinden zijn waar mensen aan het bezatten zijn. Toch over het algemeen wel een kenmerk van een grote stad.
- Bahasa Indonesia, moet nu echt een paar woordjes gaan leren.
Vrijdag 21 november, Medan (Sumatra)
En soms wordt een dag gevuld met puur praktische zaken, zoals waspoeder zoeken, wassen, internetten, ticket regelen voor de volgende bestemming, bami goreng eten in de stromende regen en kletsen met andere reisgenoten en de Russische consul.
En tot slot:
Better a mind openend by wonder, than one closed by belief.
Lonely Planet over Medan:"Depending on your perspective, you'll either love it or hate it. If you're coming form saner parts of mainland Southeast Asia (I am !), Medan will be everything that's wrong with an Asian city (definitely!), Choked with traffic, pollution and poverty (that's right!). If you're worked your way north through Sumatra (no, that route is on my list), Medan is thankfully modern, with air-con, internet and a middle class (oh my God!).
Toegegeven, Singapore was me iets te strak georganiseerd, op het saaie af, maar ik kan ook niet zeggen dat medan warme gevoelgens bij me oproept.
Het begon natuurlijk al op het vliegveld, maanetjes die je bagage willen dragen, mannetjes met taxi's en mannetjes met allerlei ander hulpverlengingsdiensten. Gelukkig betekent nee hier ook nee, maar toch, het zijn heel veel mannetjes. Dan moet er weer overal over onderhandeld worden. Goed, afdingen is nou eenmaal iets dat erbij hoor, maar ik kan het niet. Nog geen eur voor een taxi-rit of ritje met een becak (brommer met zijspan) en toch moet je de discussie aan, het spel spelen.
Bij JJ's Guesthouse werd ik in het Nederlands en met witte sneetjes met hagelsalg ontvangen. Na een klein beetje slaap ingehaald te hebben, ben ik op ontdekking gegaan. Zo kwam ik er al gauw achter dat lopen hier verre van ideaal is. Er loopt wel iets van een voetpad, maar ga nou niet bewonderend om je heen lopen kijken want je breekt je nek over immense de gaten. Om nog maar te zwijgen over oversteken (als rechtdoor voor rood staat, gaat linksaf gewoon door bijvoorbeeld. Probeer daar maar eens zonder kleerscheuren tussen door te komen).
Daar komt bij dat de grootste bezienswaardigheid in Medan op het ogenblik, ikzelf ben. Of dat komt omdat ik westers ben, vrouw, alleen of een combinatie van factoren weet ik niet precies, maar aan aandacht geen gebrek. Er wordt naar me geglimlacht, begroetingen toegeroepen, zelfs vanaf de stoep als ik me in een becak verplaats. Ik schrok ook wel even toen de politie mijn kant op kwam lopen terijl ik overstak, zou ik iets verkeerds gedaan hebben? Maar nee, ze wilden gewoon even gedag zeggen. Kortom, kan zeker niet ontkennen dat de mensen hier ontzettend vriendelijk zijn.
Nog een aantal zaken anders dan anders:
- De Rupia. 15.000 Rupiah is ongeveer 1 euro. Ik reken me dus nog suf en telkens voor alle zekerheid alle nullen op het biljet. De prijs van een Big Mac 20.000 Rp (euro 1,33), 1 uur internet 4.000 Rp (26 cent) dus ik zing het hier nog wel even uit.
- Geen douche maar een mandis, een bak met water en een schep. Brrr, nog best koud.
- Bidruimte in een hoekje bij KFC (ja, ik leef op Mac D. en KFC.....nee, alleen vandaag toevallig)
- Geen alcohol, in principe. Niet dat ik er naar taal, maar best een raar idee dat er geen kroegen te vinden zijn waar mensen aan het bezatten zijn. Toch over het algemeen wel een kenmerk van een grote stad.
- Bahasa Indonesia, moet nu echt een paar woordjes gaan leren.
Vrijdag 21 november, Medan (Sumatra)
En soms wordt een dag gevuld met puur praktische zaken, zoals waspoeder zoeken, wassen, internetten, ticket regelen voor de volgende bestemming, bami goreng eten in de stromende regen en kletsen met andere reisgenoten en de Russische consul.
En tot slot:
Better a mind openend by wonder, than one closed by belief.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
