Duiken op Pulau Weh
Door: Claudia
Blijf op de hoogte en volg Claudia
01 December 2008 | Indonesië, Batavia
Zaterdag 22 november, Medan - Pulau Weh (Sumatra)
Zo, dat is achter de rug. Ik wilde dolgraag naar Pulau Weh, een eiland op het meest noordelijke puntje van Indonesie, om daar te duiken. Dat betekende dat ik via Banda Aceh moest reizen, de hoofstad van de provincie Aceh, een van de onrustigere provincies van Indonesie. Omdat de politieke situatie enorm verbetered is na de Tsunami, geldt er geen negatief reisadvies meer, maar wordt er wel geadviseerd om alert te blijven.
Daarbij komkt dat dit het ergst getroffen gebied was van Indonesie tijdens de Tsunami (100.000 ongeidentificeerde lichamen begraven in Banda Aceh), maar wat mij het meest bezighield was dat de sharia (islamitische wet) hier wordt toegepast. Het zou de eerste keer zijn dat ik een dergelijk streng islamitisch gebied zou betreden en wist niet zo goed wat te verwachten. In had in ieder geval mijn lange broek en lange mouwen aan gedaan en voor het geval dat, een sarong bij me gestoken die als hoofdbedekking zou kunnen dien.
Het viel echter allersinds mee. Vanaf het vliegveld zat ik in no-time in een taxi richting de haven. Tegen de taxichauffeur heb ik maar wel verteld dat ik een vriend ging opzoeken en dat ik een man in Nederland heb zitten. Het ia al bizar genoeg dat je als vrouw alleen reist en dan ook nog eens geen kinderen hebt.
Zondag 23 november, Gapang Beach, Pulau Weh (Sumatra)
Eindelijk zie ik het Indonesie waar ik voor gekomen ben. Gisteren, onderweg van de haven al, reden we dor het groen en had ik af en toe een prachtig uitzicht over de oceaan beneden. We zagen apen, geiten en koeien op de weg (verbeelde me heel even in India te zijn, maar toen de koe rucksichtlos van de weg werd afgereden begreep ik dat er hier niets heiligs is aan zo'n herkauwer).
Inmiddels bevind ik mij aan een klein strandje in een mooie baai, vanwaar ik nu twee duiken achter de rug heb. Vanaf de boot zie je de prachtige groene heuvels waar de wolken hoog tussen de bomen blijven hangen.
De onderwaterwereld is minstens zo mooi; Mooi koraal en vooral veel vis. De score na twee duiken: reuze moreel, school barracuda's, een mobular rog (iets kleiner dan een manta, +/- 520cm max), blue spotted stingray, duivelschorpioenvis en nog veel meer.
Maandag 24 november, Gapang Beach, Pulau Weh (Sumatra)
En dan ineens komt het besef dat je eigenlijk helemal niets moet. Nou ja, behalve dan om kwart over 9 present zijn voor je navigatieduik. Geen punt als je om 5.30 uur al weer wakker bent. Even een vierkantje zwemmen op 12 m diepte (geslaagd!) en de weg naar huis weer vinden (geslaagd!).
Onderweg kom je dan nog een prachtige grote schildpad tegen (yes! eindelijk. Nu nog een walvishaai en een mantarog) en een slangenaal, en dan hoef je helemaal niets meer. Gewoon over het water staren en tijd verloren laten gaan.
Dinsdag 25 november, Gapang Beach, Pulau Weh (Sumatra)
En toen viel de stroom uit. In zo'n geval heb je aan zo'n klein groen lichtje van de Night of the Proms ook niet veel meer. Het geeft verrassend genoeg voldoende licht om er je bungelow mee te vinden, maar om er nou je boek mee te lezen....gelukkig kwamen ze kaarsjes brengen en was er een olielamp. Kon ik toch nog mijn multi-level en fotografie duik van vandaag voorbereiden. Onderwijl een mentale notitie makend dat ik straks weer terug in de beschaafde wereld een zaklamp aanschaf.
Maar vandaag dus twee duiken, de laatste twee van mijn Advanced cursus. De eerste een multi-level (duiken op 3 niveaus) en de tweede een fotografie. Allebei veel tekort en met slechte foto's als resultaat. Hebben gelukkig wel weer mooie dingen gezien, zoals een blacktip (zwartvin?) haai.
Misschien gelijk een goed moment om de illusie weg te nemen dat ik hier dagelijks onder een lekker warm zonnetje de zee op ga. Niets is minder waar. De monsoon (regenseizoen) is hier begonnen en ik heb dan ook veel meer regen dat zonneschijn gezien. Sterker nog, we hebben na onze eerste duik me zijn allen zitten klappertangen op de terugreis en zitten dromen over warme chocoladedouches. Dus, toegegeven, het is beter dan Nederland, toch wel 26 graden gemiddeld, maar een zonovergoten paradijs is het nou ook weer niet. Hou het vooralsnog maar even op gewoon paradijs.
En tot slot:
Sometimes you get your few zones of relative freedom to retreat into, those light delicate spaces where new things, different, better things can be perceived of as possibles.
Voor foto's kun je kijken op:
http://mcclaud71.hyves.nl/album/33684010/Singapore_Indonesi_nov_08_jan_09/Y7Pdtj4J/
Zo, dat is achter de rug. Ik wilde dolgraag naar Pulau Weh, een eiland op het meest noordelijke puntje van Indonesie, om daar te duiken. Dat betekende dat ik via Banda Aceh moest reizen, de hoofstad van de provincie Aceh, een van de onrustigere provincies van Indonesie. Omdat de politieke situatie enorm verbetered is na de Tsunami, geldt er geen negatief reisadvies meer, maar wordt er wel geadviseerd om alert te blijven.
Daarbij komkt dat dit het ergst getroffen gebied was van Indonesie tijdens de Tsunami (100.000 ongeidentificeerde lichamen begraven in Banda Aceh), maar wat mij het meest bezighield was dat de sharia (islamitische wet) hier wordt toegepast. Het zou de eerste keer zijn dat ik een dergelijk streng islamitisch gebied zou betreden en wist niet zo goed wat te verwachten. In had in ieder geval mijn lange broek en lange mouwen aan gedaan en voor het geval dat, een sarong bij me gestoken die als hoofdbedekking zou kunnen dien.
Het viel echter allersinds mee. Vanaf het vliegveld zat ik in no-time in een taxi richting de haven. Tegen de taxichauffeur heb ik maar wel verteld dat ik een vriend ging opzoeken en dat ik een man in Nederland heb zitten. Het ia al bizar genoeg dat je als vrouw alleen reist en dan ook nog eens geen kinderen hebt.
Zondag 23 november, Gapang Beach, Pulau Weh (Sumatra)
Eindelijk zie ik het Indonesie waar ik voor gekomen ben. Gisteren, onderweg van de haven al, reden we dor het groen en had ik af en toe een prachtig uitzicht over de oceaan beneden. We zagen apen, geiten en koeien op de weg (verbeelde me heel even in India te zijn, maar toen de koe rucksichtlos van de weg werd afgereden begreep ik dat er hier niets heiligs is aan zo'n herkauwer).
Inmiddels bevind ik mij aan een klein strandje in een mooie baai, vanwaar ik nu twee duiken achter de rug heb. Vanaf de boot zie je de prachtige groene heuvels waar de wolken hoog tussen de bomen blijven hangen.
De onderwaterwereld is minstens zo mooi; Mooi koraal en vooral veel vis. De score na twee duiken: reuze moreel, school barracuda's, een mobular rog (iets kleiner dan een manta, +/- 520cm max), blue spotted stingray, duivelschorpioenvis en nog veel meer.
Maandag 24 november, Gapang Beach, Pulau Weh (Sumatra)
En dan ineens komt het besef dat je eigenlijk helemal niets moet. Nou ja, behalve dan om kwart over 9 present zijn voor je navigatieduik. Geen punt als je om 5.30 uur al weer wakker bent. Even een vierkantje zwemmen op 12 m diepte (geslaagd!) en de weg naar huis weer vinden (geslaagd!).
Onderweg kom je dan nog een prachtige grote schildpad tegen (yes! eindelijk. Nu nog een walvishaai en een mantarog) en een slangenaal, en dan hoef je helemaal niets meer. Gewoon over het water staren en tijd verloren laten gaan.
Dinsdag 25 november, Gapang Beach, Pulau Weh (Sumatra)
En toen viel de stroom uit. In zo'n geval heb je aan zo'n klein groen lichtje van de Night of the Proms ook niet veel meer. Het geeft verrassend genoeg voldoende licht om er je bungelow mee te vinden, maar om er nou je boek mee te lezen....gelukkig kwamen ze kaarsjes brengen en was er een olielamp. Kon ik toch nog mijn multi-level en fotografie duik van vandaag voorbereiden. Onderwijl een mentale notitie makend dat ik straks weer terug in de beschaafde wereld een zaklamp aanschaf.
Maar vandaag dus twee duiken, de laatste twee van mijn Advanced cursus. De eerste een multi-level (duiken op 3 niveaus) en de tweede een fotografie. Allebei veel tekort en met slechte foto's als resultaat. Hebben gelukkig wel weer mooie dingen gezien, zoals een blacktip (zwartvin?) haai.
Misschien gelijk een goed moment om de illusie weg te nemen dat ik hier dagelijks onder een lekker warm zonnetje de zee op ga. Niets is minder waar. De monsoon (regenseizoen) is hier begonnen en ik heb dan ook veel meer regen dat zonneschijn gezien. Sterker nog, we hebben na onze eerste duik me zijn allen zitten klappertangen op de terugreis en zitten dromen over warme chocoladedouches. Dus, toegegeven, het is beter dan Nederland, toch wel 26 graden gemiddeld, maar een zonovergoten paradijs is het nou ook weer niet. Hou het vooralsnog maar even op gewoon paradijs.
En tot slot:
Sometimes you get your few zones of relative freedom to retreat into, those light delicate spaces where new things, different, better things can be perceived of as possibles.
Voor foto's kun je kijken op:
http://mcclaud71.hyves.nl/album/33684010/Singapore_Indonesi_nov_08_jan_09/Y7Pdtj4J/
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
