Zwak, ziek en misselijk
Door: Claudia
Blijf op de hoogte en volg Claudia
08 Februari 2009 | Indonesië, Bandung
Zaterdag 20 december, Bogor (Java)
Wie Bogor zegt, zegt botanische tuinen. Die staan dan ook op het programma voor vandaag. Het complex is gigantisch en dat is dan ook meteen het meest indrukwekkende gegeven van deze tuin. Voor mij in ieder geval. Voor iemand met enige botanische kennis moet de overvloed aan soorten, uit alle werelddelen, adembenemend zijn en voor alle Indonesische schoolkinderen op excursie ben ik het hoogtepunt van de dag. Tot drie keer toe wordt mij een interview afgenomen en moet ik met alle dames op de foto. Er wordt druk geschreven en zenuwachtige gegiecheld en als ik wegloop worden er tientallen “thank you miss”geroepen en een hard en bewonderend gelach stijgt op als ik “sama sama” (geen dank) roep. Maar soms word ik ook zomaar “in het wild” gefotografeerd of gefilmd. Leuk voor eventjes maar ik ben toch wel heel blij dat ik geen Madonna ben.
Eenmaal terug in het guesthouse kom ik een oude bekende tegen: Harry !! We drinken thee en hebben zowaar een redelijk leuk gesprek over Nederland en de verschillen met Indonesië en over toeristen, zowel de zijne als de mijne. Als ik honger krijg weet hij wel een goed Padang restaurant (je maakt een keuze uit de schalen die al klaar staan en rekent af voor wat je eet) dus ik nodig hem uit om mee te gaan. We eten in stilte want veel hebben we elkaar niet meer te vertellen. Na het eten noemt hij een hele waslijst van dingen op die we kunnen gaan doen: nachtmarkt, wayang poppenmaker, bioscoop, mango-juice drinken en veel meer maar eigenlijk wil ik maar één ding en dat is van Harry afkomen. We gaan terug richting hotel en ik zeg dan dat ik ga douchen en lezen en sluit me op in mijn kamer. Pas als de kust weer veilig is, kom ik er weer uit om nog een paar uur te kunnen kletsen met Pieter, dokter in opleiding in Nederland en Stein, werkschuwe Belg die nu een carrière bij Vacansoleil overweegt.
Zondag 21 december, Bogor – Bandung (Java)
Nou, het is zover, ik heb malaria of dengue op zijn minst, kan niet missen. Ben zojuist aangekomen in Bandung en lig op bed: misselijk, zwetend, rillend van de kou, een lege maag maar absoluut geen eetlust, doodmoe en pijn in de benen.
Welnee, vast iets verkeerds gegeten of zo. Slaap er een nachtje over, gaat morgen vast beter. Maar ja, als het malaria is moet je er snel bij zijn. Weet je wat, laat het gewoon even testen, dan weet je het. Het ziekenhuis is gelukkig maar 2 minuutjes strompelen hier vandaan en ik word gelijk geholpen. Ze zullen even wat bloed afnemen. “Uw bloed is zwart mevrouw, over een uurtje weten we meer.” ZWART !! Zwart bloed? Dat kan nooit goed zijn. Over een uurtje weten we meer. Een uurtje? Een uurtje op een mensenleven is niks, maar als dat leven nog maar een paar weken of een paar dagen is? Zwart bloed ! Blauw bloed, daar zou ik nog mee kunnen leven, maar zwart !? Snel, haal een shaman, dit moet een bad spirit zijn. Zwart bloed !
Gelukkig, daar is de dokter alweer. Ik heb gewoon een bacteriële infectie. Hij zal antibiotica voorschijven en ik moet veel drinken, water dan. Ik strompel terug naar mijn kamer en de volgende 18 uur breng ik door met slapen, toilet bezoek (nou, die bacterie raak ik zo snel genoeg kwijt), pillen slikken en water drinken.
Maandag 22 december, Bandung (Java)
Om half twee ’s middags komt de hotelstaff toch maar even heel voorzichtig op mijn deur kloppen. Ze zijn nogal ongerust, ze hebben me al zolang niet meer gezien. Ik kan ze gerust stellen en ben ze heel dankbaar als ze me aanbieden om alsnog mijn ontbijt, 2 geroosterde boterhammetjes met ei en een kopje thee, boven te brengen.
Ik maak een korte wandeling, maar voel me nog erg zwak en ben gauw weer terug op mijn kamer. Mijn eerste indruk van Bandung is daarbij ook niet erg uitnodigend.
Dinsdag 23 december, Bandung (Java)
Ik lees een heel spannend boek en haal de achterstand in mijn dagboek in. ’s Avonds op het dakterras leer ik weer een paar woordjes Indonesisch van Sutisna.
Woensdag 24 december, Bandung (Java)
Het valt nog niet mee om met dit verzwakte lijf de vulkaan op te komen. Het is geen zware wandeling, maar toch. De moeite waard is het wel. Een bezoek aan een theeplantage met waterval en ploeteren door een sawa (rijstveld) staan ook op het programma. En ik zeg ploeteren, want dat is het in zo’n rijstveld. Ik vind het maar knap hoe ze met de oogst over die modderige richeltjes omhoog en omlaag weten te klauteren. Gelukkig gaan we tot slot nog even zwemmen in een zwembad gevuld met water uit warme bronnen. Eigenlijk veel te warm om te zwemmen, maar wel lekker om weer schoon te worden.
Om een uur of 10, veel later dan gepland, zijn we weer terug in de hostel, tijd voor gezelligheid. Het bier, de arak (rijstwijn, lekker te mixen met Sprite) en een eigen gebrouwen Tsjechisch goedje vloeien rijkelijk en met steeds minder gevoel van schaamte proberen we de liedjes te zingen die Asep op zijn gitaar speelt (1 song, 1 beer).
Donderdag 25 december, Bandung (Java)
Na de inspannende dag van gisteren en de nog veel vermoeiender nacht, ben ik niet in staat om erg vroeg op te staan. Na een halfslachtige poging om op de markt een nieuwe broek te vinden (ben namelijk op de vulkaan uit mijn favoriet exemplaar gescheurd) besluit ik dat dat niets gaat worden en dat ik beter met Hadrian kan gaan lunchen.
’s Avonds is het weer tijd voor de gitaar en arak. Ik ga er met Sutisna nog even op uit om python en cobra te scoren om te snacken, maar helaas zijn we te laat. De warung (winkel) is al gesloten.
Voor de foto's:
http://mcclaud71.hyves.nl/album/33684010/Singapore_Indonesi_nov_08_jan_09/Y7Pdtj4J/
En tot slot:
De wereld is mijn vaderland, mijn hoop de toekomst en de tijd mijn vriend
Wie Bogor zegt, zegt botanische tuinen. Die staan dan ook op het programma voor vandaag. Het complex is gigantisch en dat is dan ook meteen het meest indrukwekkende gegeven van deze tuin. Voor mij in ieder geval. Voor iemand met enige botanische kennis moet de overvloed aan soorten, uit alle werelddelen, adembenemend zijn en voor alle Indonesische schoolkinderen op excursie ben ik het hoogtepunt van de dag. Tot drie keer toe wordt mij een interview afgenomen en moet ik met alle dames op de foto. Er wordt druk geschreven en zenuwachtige gegiecheld en als ik wegloop worden er tientallen “thank you miss”geroepen en een hard en bewonderend gelach stijgt op als ik “sama sama” (geen dank) roep. Maar soms word ik ook zomaar “in het wild” gefotografeerd of gefilmd. Leuk voor eventjes maar ik ben toch wel heel blij dat ik geen Madonna ben.
Eenmaal terug in het guesthouse kom ik een oude bekende tegen: Harry !! We drinken thee en hebben zowaar een redelijk leuk gesprek over Nederland en de verschillen met Indonesië en over toeristen, zowel de zijne als de mijne. Als ik honger krijg weet hij wel een goed Padang restaurant (je maakt een keuze uit de schalen die al klaar staan en rekent af voor wat je eet) dus ik nodig hem uit om mee te gaan. We eten in stilte want veel hebben we elkaar niet meer te vertellen. Na het eten noemt hij een hele waslijst van dingen op die we kunnen gaan doen: nachtmarkt, wayang poppenmaker, bioscoop, mango-juice drinken en veel meer maar eigenlijk wil ik maar één ding en dat is van Harry afkomen. We gaan terug richting hotel en ik zeg dan dat ik ga douchen en lezen en sluit me op in mijn kamer. Pas als de kust weer veilig is, kom ik er weer uit om nog een paar uur te kunnen kletsen met Pieter, dokter in opleiding in Nederland en Stein, werkschuwe Belg die nu een carrière bij Vacansoleil overweegt.
Zondag 21 december, Bogor – Bandung (Java)
Nou, het is zover, ik heb malaria of dengue op zijn minst, kan niet missen. Ben zojuist aangekomen in Bandung en lig op bed: misselijk, zwetend, rillend van de kou, een lege maag maar absoluut geen eetlust, doodmoe en pijn in de benen.
Welnee, vast iets verkeerds gegeten of zo. Slaap er een nachtje over, gaat morgen vast beter. Maar ja, als het malaria is moet je er snel bij zijn. Weet je wat, laat het gewoon even testen, dan weet je het. Het ziekenhuis is gelukkig maar 2 minuutjes strompelen hier vandaan en ik word gelijk geholpen. Ze zullen even wat bloed afnemen. “Uw bloed is zwart mevrouw, over een uurtje weten we meer.” ZWART !! Zwart bloed? Dat kan nooit goed zijn. Over een uurtje weten we meer. Een uurtje? Een uurtje op een mensenleven is niks, maar als dat leven nog maar een paar weken of een paar dagen is? Zwart bloed ! Blauw bloed, daar zou ik nog mee kunnen leven, maar zwart !? Snel, haal een shaman, dit moet een bad spirit zijn. Zwart bloed !
Gelukkig, daar is de dokter alweer. Ik heb gewoon een bacteriële infectie. Hij zal antibiotica voorschijven en ik moet veel drinken, water dan. Ik strompel terug naar mijn kamer en de volgende 18 uur breng ik door met slapen, toilet bezoek (nou, die bacterie raak ik zo snel genoeg kwijt), pillen slikken en water drinken.
Maandag 22 december, Bandung (Java)
Om half twee ’s middags komt de hotelstaff toch maar even heel voorzichtig op mijn deur kloppen. Ze zijn nogal ongerust, ze hebben me al zolang niet meer gezien. Ik kan ze gerust stellen en ben ze heel dankbaar als ze me aanbieden om alsnog mijn ontbijt, 2 geroosterde boterhammetjes met ei en een kopje thee, boven te brengen.
Ik maak een korte wandeling, maar voel me nog erg zwak en ben gauw weer terug op mijn kamer. Mijn eerste indruk van Bandung is daarbij ook niet erg uitnodigend.
Dinsdag 23 december, Bandung (Java)
Ik lees een heel spannend boek en haal de achterstand in mijn dagboek in. ’s Avonds op het dakterras leer ik weer een paar woordjes Indonesisch van Sutisna.
Woensdag 24 december, Bandung (Java)
Het valt nog niet mee om met dit verzwakte lijf de vulkaan op te komen. Het is geen zware wandeling, maar toch. De moeite waard is het wel. Een bezoek aan een theeplantage met waterval en ploeteren door een sawa (rijstveld) staan ook op het programma. En ik zeg ploeteren, want dat is het in zo’n rijstveld. Ik vind het maar knap hoe ze met de oogst over die modderige richeltjes omhoog en omlaag weten te klauteren. Gelukkig gaan we tot slot nog even zwemmen in een zwembad gevuld met water uit warme bronnen. Eigenlijk veel te warm om te zwemmen, maar wel lekker om weer schoon te worden.
Om een uur of 10, veel later dan gepland, zijn we weer terug in de hostel, tijd voor gezelligheid. Het bier, de arak (rijstwijn, lekker te mixen met Sprite) en een eigen gebrouwen Tsjechisch goedje vloeien rijkelijk en met steeds minder gevoel van schaamte proberen we de liedjes te zingen die Asep op zijn gitaar speelt (1 song, 1 beer).
Donderdag 25 december, Bandung (Java)
Na de inspannende dag van gisteren en de nog veel vermoeiender nacht, ben ik niet in staat om erg vroeg op te staan. Na een halfslachtige poging om op de markt een nieuwe broek te vinden (ben namelijk op de vulkaan uit mijn favoriet exemplaar gescheurd) besluit ik dat dat niets gaat worden en dat ik beter met Hadrian kan gaan lunchen.
’s Avonds is het weer tijd voor de gitaar en arak. Ik ga er met Sutisna nog even op uit om python en cobra te scoren om te snacken, maar helaas zijn we te laat. De warung (winkel) is al gesloten.
Voor de foto's:
http://mcclaud71.hyves.nl/album/33684010/Singapore_Indonesi_nov_08_jan_09/Y7Pdtj4J/
En tot slot:
De wereld is mijn vaderland, mijn hoop de toekomst en de tijd mijn vriend
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
