Lake Malawi
Door: Claudia
Blijf op de hoogte en volg Claudia
14 Februari 2003 | Malawi, Lilongwe
Donderdag 13 februari
Ow, ik kan het niet laten !! Ik moet krabben !! Mijn voeten zijn bedekt met beten; muggen of zandvlooien we zijn er niet uit en het kan me ook niet schelen waar het vandaan kom, ik wil gewoon van die jeuk af !!! Tja, en daar word je voor gestraft. Van het krabben heb ik grote, zeer onsmakelijke blaren op mijn enkel gekregen. Ik besluit dat doorprikken en schoonmaken de beste optie is en ik beloof mijn medereizigers dat ik niet meer zlan krabben (jaaaa, natuurlijk). Het aantal beten zal ook niet snel afnemen, want we zijn onderweg naar Lake Malawi. Uiteraard vullen we aan de grens weer keurig onze formuliertjes in: waar ga je heen, hoe lang blijf je, hoeveel geld heb je bij je enz. (ken jij je paspoortnummer én je sofi-nummer uit je hoofd? Nou, ik inmiddels wel). Zambia weer uit en Malawi in. We maken een stop in de hoofdstad, Lilongwe en het is ons snel duidelijk dat het land er niet best aan toe is. Rond de truck verzamelen zich al snel bedelaars (allen missen minimaal één ledemaat) en straatventers. Het is een klein kunstje om een sarong voor een belachelijk laag bedrag te bemachtingen. Mens is werkelijk wanhopig. Ik koop een prachtig exemplaar met dolfijnen voor ongeveer 5 USD, nu heb ik tenminste iets schoons om aan te trekken.
Chris en Keith kopen verse groente en fruit en dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Als ik niet beter zou weten zou ik denken dat er hele andere zaken verhandeld worden. Een spreekt Chris aan en vraagt of hij op zoek is naar groente. Na een bevestiging van Chris loopt de man weg en na komt even later terug met zijn assortiment. Chris bekijkt het allemaal en maakt zijn keuze. Dan stappen ze in de truck en beginnen de onderhandelingen, achter gesloten deuren. Beiden proberen, met een rekenmachine in de aanslag, het onderste uit de kan te halen. Na ongeveer een kwartier zijn ze eruit en wordt alles in de truck geladen. We hebben onderhands een zeldzaamm goedje in Malawi weten te bemachtingen: verse groente.
Einde van de middag arriveren we bij het meer. Ik besluit direct mijn tent op het strand op te slaan, onderwijl geplaagd door de Duiters die beweren dat er 's avonds nijlpaarden het strand op komen.
Vrijdag 14 februari
Met enige moeite lukt het me om de aantrekkingskracht van het verkoelende water in het meer te weerstaan en ga ik met vier van onze mannen op pad om het dichtsbijzijnde dorp te bekijken. We lopen naar de uitgang van het kamp en daar slaat ons wel een beetje de schrik om het hart. In plaats van die ene gids die we verwacht hadden, staat er een groep van zeker 10 tot 15 jongens en mannen op ons te wachten. Ze zijn gekomen om met de toeristen mee te lopen, ze vragen te stellen en hun koopwaar te slijten. Het is behoorlijk overweldigend en Dirk besluit stantepede om niet mee te gaan. Ik laat me niet uit het veld slaan en al snel sta ik handen te schudden met Johnson. Hij houdt me de hele weg gezelschap, geeft me allerhande info en vraagt met het hemd van het lijf over Nederland: is er veel water in Nederland? Wat vind je van de coffeeshops? Wonen er veel mensen?
We bezoeken het schooltje, de bakkerij, zien de hutjes van het weeshuis (aids-wezen) en lopen langs de visdrogerij. Uiteindelijk komen we bij de markt en uiteraard bezoek ik Johnsons winkeltje. Ik koop een armbandje als dank voor zijn gezelschap.
Over de hoofdweg lopen we terug naar het kamp en voor ons lopen drie giebelende schoolmeisjes. Continu kijken ze achterom en moeten lachen om die witte smoeltjes van ons. Beetje griezelig vinden ze het ook wel, want als ik mijn pas versnel zetten ze het lachend op een lopen. Als ze bij school aangekomen zijn, zwaai ik ze na en ik krijg een "thumbs-up" terug.
Terug in het kamps duik ik dan eindelijk het meer in. Nog even snel voor we naar de grote markt gaan. En ondanks dat ik Susanne gevraagd had een hand op mijn knip te houden, kom ik terug met drie batiks en een kettinkje.
De Valentijndsbeachparty die we gepland hadden valt jammerlijk in het water. We komen niet verder dan elkaar te vertellen waar we het liefst deze Valentijnsdag door zouden willen brengen.
Ow, ik kan het niet laten !! Ik moet krabben !! Mijn voeten zijn bedekt met beten; muggen of zandvlooien we zijn er niet uit en het kan me ook niet schelen waar het vandaan kom, ik wil gewoon van die jeuk af !!! Tja, en daar word je voor gestraft. Van het krabben heb ik grote, zeer onsmakelijke blaren op mijn enkel gekregen. Ik besluit dat doorprikken en schoonmaken de beste optie is en ik beloof mijn medereizigers dat ik niet meer zlan krabben (jaaaa, natuurlijk). Het aantal beten zal ook niet snel afnemen, want we zijn onderweg naar Lake Malawi. Uiteraard vullen we aan de grens weer keurig onze formuliertjes in: waar ga je heen, hoe lang blijf je, hoeveel geld heb je bij je enz. (ken jij je paspoortnummer én je sofi-nummer uit je hoofd? Nou, ik inmiddels wel). Zambia weer uit en Malawi in. We maken een stop in de hoofdstad, Lilongwe en het is ons snel duidelijk dat het land er niet best aan toe is. Rond de truck verzamelen zich al snel bedelaars (allen missen minimaal één ledemaat) en straatventers. Het is een klein kunstje om een sarong voor een belachelijk laag bedrag te bemachtingen. Mens is werkelijk wanhopig. Ik koop een prachtig exemplaar met dolfijnen voor ongeveer 5 USD, nu heb ik tenminste iets schoons om aan te trekken.
Chris en Keith kopen verse groente en fruit en dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Als ik niet beter zou weten zou ik denken dat er hele andere zaken verhandeld worden. Een spreekt Chris aan en vraagt of hij op zoek is naar groente. Na een bevestiging van Chris loopt de man weg en na komt even later terug met zijn assortiment. Chris bekijkt het allemaal en maakt zijn keuze. Dan stappen ze in de truck en beginnen de onderhandelingen, achter gesloten deuren. Beiden proberen, met een rekenmachine in de aanslag, het onderste uit de kan te halen. Na ongeveer een kwartier zijn ze eruit en wordt alles in de truck geladen. We hebben onderhands een zeldzaamm goedje in Malawi weten te bemachtingen: verse groente.
Einde van de middag arriveren we bij het meer. Ik besluit direct mijn tent op het strand op te slaan, onderwijl geplaagd door de Duiters die beweren dat er 's avonds nijlpaarden het strand op komen.
Vrijdag 14 februari
Met enige moeite lukt het me om de aantrekkingskracht van het verkoelende water in het meer te weerstaan en ga ik met vier van onze mannen op pad om het dichtsbijzijnde dorp te bekijken. We lopen naar de uitgang van het kamp en daar slaat ons wel een beetje de schrik om het hart. In plaats van die ene gids die we verwacht hadden, staat er een groep van zeker 10 tot 15 jongens en mannen op ons te wachten. Ze zijn gekomen om met de toeristen mee te lopen, ze vragen te stellen en hun koopwaar te slijten. Het is behoorlijk overweldigend en Dirk besluit stantepede om niet mee te gaan. Ik laat me niet uit het veld slaan en al snel sta ik handen te schudden met Johnson. Hij houdt me de hele weg gezelschap, geeft me allerhande info en vraagt met het hemd van het lijf over Nederland: is er veel water in Nederland? Wat vind je van de coffeeshops? Wonen er veel mensen?
We bezoeken het schooltje, de bakkerij, zien de hutjes van het weeshuis (aids-wezen) en lopen langs de visdrogerij. Uiteindelijk komen we bij de markt en uiteraard bezoek ik Johnsons winkeltje. Ik koop een armbandje als dank voor zijn gezelschap.
Over de hoofdweg lopen we terug naar het kamp en voor ons lopen drie giebelende schoolmeisjes. Continu kijken ze achterom en moeten lachen om die witte smoeltjes van ons. Beetje griezelig vinden ze het ook wel, want als ik mijn pas versnel zetten ze het lachend op een lopen. Als ze bij school aangekomen zijn, zwaai ik ze na en ik krijg een "thumbs-up" terug.
Terug in het kamps duik ik dan eindelijk het meer in. Nog even snel voor we naar de grote markt gaan. En ondanks dat ik Susanne gevraagd had een hand op mijn knip te houden, kom ik terug met drie batiks en een kettinkje.
De Valentijndsbeachparty die we gepland hadden valt jammerlijk in het water. We komen niet verder dan elkaar te vertellen waar we het liefst deze Valentijnsdag door zouden willen brengen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
