South Luangwa National Park

Maandag 10 februari

Er staat ons weer een enorme lange dag te wachten, 12 uur in de truck. maar gelukkig is Zambia mooi, Zambia is prachtig, Zambia heeft mijn hart veroverd. Het landschap is schitterend, de wegen slecht en de mensen vriendelijk. Over de Great Eastern Highway, dat niet meer is dan een geasfalteerde strook vol met gaten en kuilen, rijden we door een landschap van groene valleien, beboste heuvels en open grasvlakten. Langs de weg staan vele hutjes met rieten daken, vaak in groepjes bij elkaar in de buurt van een maisveld. De weg is druk bevolkt met fietsers en wandelaars, heel wat anders dan Botswana dat een stuk dunner bevolkt is. De vrouwen lopen met van alles en nog wat op het hoofd en met hun kinderen in een doek op de rug gebonden. Iedeereen zwaait of steekt goedkeurend zijn duim op. En als dat achterwege blijft, wordt er toch minstens nog even een geïnteresseerde blik op de truck met zijn enorme ramen geworen.
Ook heb ik op deze lange rit eens wat ander gezelschap. Patrick rijdt met ons mee en ik bied hem een plaatsje naast mij aan. Hij moet weer terug naar school in Luangwe en met ons meerijden is een stuk sneller dan met de bus. Tot een uur of twee, als Patrick op plaats van bestemming is, praten en slapen we wat. Patrick heeft grote plannen. Hij wil Nederland zien en Engeland want hij is gek van voetbal. Omdat te kunnen betalen heeft hij ook al een plan: hij wordt minister van financiën. Voor de zekerheid wisselen we maar adressen uit, zodat hij in Rotterdan kan langskomen als het zover is.
Als onze jonge politicus ons verlaten heeft, staat ons nog een verrassing te wachten. Er is een ongeluk gebeurd en er liggen twee trucks dwars over de weg. Gelukkig weet Chris de truck er net langs te manoeuvreren door de berm. En dan, na een zeer lange en oncomfortabele dag, komen we aan op camping Zulu's Kraal.


Dinsdag 11 februari

Vandaag is zo nodig nog slechter dan gisteren. We vertrekken vroeg en rijden bijna de hele dag. De wegen zijn zo slecht dat slapen bijna onmogelijk is en totaal door elkaar geschud komen we aan op de campsite, vlakbij South Luangwa National Park. Om de spieren na de lange zit los te maken, spelen we een spelletje cricket. Ik begrijp het spel nog steeds niet helemaal, maar het begint tekomen. In ieder geval levert het een hoop lol op en niet in de laatste plaats door de grote hoeveelheid modder op het speelveld.


Woensdag 12 februari

We gaan weer vroeg op pad, maar dit keer in een open 4X4. We maken namelijk een gamedrive door het park. En we boffen, want zodra we de poort door zijn, zien we drie giraffen. En dit zijn geen gewone giraffen, nee het zijn thornicroft giraffen, een soort die alleen voorkomt in South Luangwe. Het is ook meteen het hoogtepunt van de rit, want hierna zien we eigenlijk alleen nog vogels.
De middag breng ik slapend en lezend door, totdat de Dragomantruck het kamp binnen rijdt. Deze truck wordt onder de bezielende leidng van Babs van Londen naar Kaapstad gereden on om Babs kun je niet heen. Deze hoogblonde dame is net zo groot (klein dus) als ik, maar is een stuk duidelijker aanwezig. Ze verontschuldigt zich hiervoor, het moet het Amerikaanse in haar zijn zoals ze zegt. In ieder geval werkt ze als een rode lap op een stier want de mannen zijn niet meer naar bed te krijgen. Ze vechten om de aandacht van deze wereldreizigster en ik moet bekennen ook onder de indruk te zijn. Zeg nou zelf, hoe vaak kom je vrouwen tegen, slechts twee turfen hoog, die na een aantal jaren voor de National Geografic gewerkt te hebben (o.a. duiken op Antartica) besluiten om een truck te gaan besturen, dwars door Afrika. Dat bedoel ik maar !