Was wil dass Weib...........?
Door: Claudia
Blijf op de hoogte en volg Claudia
11 Mei 2009 | Frankrijk, Les Sables-d'Olonne
We schrijven 19 januari, ik verlaat Indonesië. Mijn visum is verlopen, het geld is bijna op en de nieuwe liefde kan niet mee de grens over. Gezien de omstandigheden wil ik dus wel naar Nederland.
Eenmaal terug in Nederland vind ik het best fijn om alle bekenden weer even te zien, continue beschikking te hebben over internet, de Lama’s en DWDD te kunnen kijken en een fijne koude Heineken of Hollandse koffie bij Co te kunnen halen. Maar niet werken en geen inkomsten maken toch dat ik gauw uitgekeken ben en weer snel op pad wil gaan.
Ik kan niet wachten om weer naar Frankrijk te vertrekken. Zingend en fluitend gaan we met 15 man onderweg naar het zuiden. Hard werken, hard feesten en mooie plekjes zien. Maar ik kan alweer niet wachten om uit het zuiden, met mijn eigen kleine teampje, weer iets noordelijker, naar mijn eigen gebied te vertrekken. Terug naar “huis”.
Heerlijk, weer op bekend terrein, werken op mijn manier en mijn tempo. Maar al gauw begin ik alweer uit te kijken naar het einde van de montage. We lopen tegen een aantal uitdagingen aan: slecht weer, zwembaden die gebouwd worden, lekke banden, vast gelopen bus, een team dat uit zulke verschillende mensen bestaat dat er bijna geen echt team van te smeden valt, diefstal, blessures en onderbemanning.
En dan komt het goede nieuws uit Indonesië, het visum is binnen. Plotseling beseft “das Weib” dan heel goed wat ze NIET wil en dat is dit rare, idiote, maar zo spannende en leuke leven veranderen. Met een klomp in de maag en een waanzinnig schuldgevoel belt ze Indonesië en tracht het uit te leggen. Uiteraard een onmogelijke zaak. In ieder geval is ze daarna weer terug naar haar originele status, naar die van Miss Liberty (zo genoemd door goede vriend en zeer gewaardeerde collega).
Nu: de montage is bijna afgelopen, de nieuwe caravan staat op een prachtige plek aan het strand en is gezellig ingericht, vrienden hebben hun vakantie bij mij op de camping geboekt en ik heb weer alle vrijheid van de wereld. Het lijkt er heel even op dat het Weib weet wat ze wil. Maar voor hoe lang…….
Eenmaal terug in Nederland vind ik het best fijn om alle bekenden weer even te zien, continue beschikking te hebben over internet, de Lama’s en DWDD te kunnen kijken en een fijne koude Heineken of Hollandse koffie bij Co te kunnen halen. Maar niet werken en geen inkomsten maken toch dat ik gauw uitgekeken ben en weer snel op pad wil gaan.
Ik kan niet wachten om weer naar Frankrijk te vertrekken. Zingend en fluitend gaan we met 15 man onderweg naar het zuiden. Hard werken, hard feesten en mooie plekjes zien. Maar ik kan alweer niet wachten om uit het zuiden, met mijn eigen kleine teampje, weer iets noordelijker, naar mijn eigen gebied te vertrekken. Terug naar “huis”.
Heerlijk, weer op bekend terrein, werken op mijn manier en mijn tempo. Maar al gauw begin ik alweer uit te kijken naar het einde van de montage. We lopen tegen een aantal uitdagingen aan: slecht weer, zwembaden die gebouwd worden, lekke banden, vast gelopen bus, een team dat uit zulke verschillende mensen bestaat dat er bijna geen echt team van te smeden valt, diefstal, blessures en onderbemanning.
En dan komt het goede nieuws uit Indonesië, het visum is binnen. Plotseling beseft “das Weib” dan heel goed wat ze NIET wil en dat is dit rare, idiote, maar zo spannende en leuke leven veranderen. Met een klomp in de maag en een waanzinnig schuldgevoel belt ze Indonesië en tracht het uit te leggen. Uiteraard een onmogelijke zaak. In ieder geval is ze daarna weer terug naar haar originele status, naar die van Miss Liberty (zo genoemd door goede vriend en zeer gewaardeerde collega).
Nu: de montage is bijna afgelopen, de nieuwe caravan staat op een prachtige plek aan het strand en is gezellig ingericht, vrienden hebben hun vakantie bij mij op de camping geboekt en ik heb weer alle vrijheid van de wereld. Het lijkt er heel even op dat het Weib weet wat ze wil. Maar voor hoe lang…….
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
