ITM-er zijn, is......tijdrovend

Nog geen 3 maanden ben ik onderweg maar voor mijn gevoel is er een mensenleven verstreken.
De indruk bestaat wellicht dat wij groots en meeslevend leven, dat we de wereld aan het ontdekken zijn en heel Europa aan het veroveren. In werkelijkheid leven we in een microklimaat, begrensd door groen-blauwe tenten en bewoond door in Vacansoleilblauw gestoken mensen. Een klimaat waarin, ook weer op microformaat, zoveel gebeurt dat tijd niet meer lijkt te bestaan. Vergeet Big Brother the Battle en ontdek Vacansoleil the Montage.

Ik schrijf zaterdag 19 april, ik krijg telefoon: noodtoestand op een camping bij Parijs, we wijken uit naar een andere camping alwaar 50 tenten gebouwd zullen moeten worden……in minder dan 5 dagen tijd!! Deze tenten moeten gebouwd worden én volledig ingericht zodat de eerste gasten er op vrijdag 25 april in kunnen. (ter vergelijking: met een team van 5 mensen doen we ongeveer 5 dagen over 40 tenten, exclusief het inrichten, exclusief het beheer). Goed, problemen bestaan niet, slechts uitdagingen (problemen mét een oplossing) en feiten (problemen zonder oplossing); Dit is een grote uitdaging.
Op dinsdag 22 april staat ons team van 5 man klaar aan de startlijn en is het gekkenhuis begonnen. Samen met 6 mensen van kantoor, 2 polen, 1 luiaard, 2 enthousiastelingen en godzijdank 4 reddende engelen op zaterdag hebben we de klus geklaard. De tenten stonden er, de zon scheen, de gasten waren binnen en ik was gesloopt.

Maandag 28 april: Volledig alleen bevind ik mij in het Ford Transit busje op de weg rond Parijs, werp nog een blik op de Eiffeltoren in de verte en rijd richting Bretagne. De 4 mannen die mij tot dusver hebben bijgestaan zijn ontslagen dan wel vertrokken en dus heb ik even de tijd om de dingen voor mijzelf op een rijtje te zetten. Althans, dat dacht ik. Even uitslapen op dinsdagochtend is de enige vrije tijd die mij gegund wordt want de rest van de week ben ik bezig om de eerste beheerders die inmiddels druk in de weer zijn, de benodigde aandacht te geven. Ook de zondag wordt weer gebruikt om losse eindjes vast te knopen, papierwerk in te vullen, op te ruimen en te plannen.

Gelukkig staan op maandag 5 mei de dames en heren van het opbouwteam uit Zuid-Frankrijk te trappelen op één van mijn campings om mij weer verder te helpen. En wat zijn ze fantastisch !! De tenten vliegen de grond uit en nog goed ook. Een klein uitstapje van een uurtje naar een vestingstadje kan er dan wel af. In het weekend doen de noeste arbeiders nog aan wat site-seeing terwijl ik…….juist ja, mijn papierwerk doe, de planning update, wat koeriersdiensten verricht tussen beheerders en…….een avondje de deur uitga voor een biertje.

De week van 12 mei: ik schitter door afwezigheid omdat ik zaken te regelen heb in Bretagne en het team stevig doorbouwt in de Vendée. Als ik op woensdag mij weer bij het team wil voegen word ik ziek en nog enkele dagen bouwen de dappere jongens en meiden door zonder mij. Dan is het moment van afscheid weer gekomen en worden ze afgewisseld door Bas en Bert. 3 Man sterk zijn we op maandag 19 mei begonnen aan de laatste loodjes. Gelukkig zijn er ook beheerders die niet bang zijn om moe of vies te worden en zo worden die zware loodjes toch iets lichter. Nog 50 tenten en dan staan ze allemaal. Dan kan er een nieuwe fase van start gaan.