Dat zou me thuis nooit gebeuren (deel 2: bekeerd)

Ik heb het licht gezien, Halleluja !! Breng me naar het water, doop mij en prijs de Heer. Hij heeft werkelijk water in wijn doen veranderen, ik heb het met eigen ogen mogen aanschouwen.

Op weg naar huis passeerde ik een grot, in deze grot, heel heel lang geleden, kerfde iemand eens: “Maria was here”. En degene die dat deed was niet gek. Dit bezoek van Maria veranderde namelijk het water dat door deze grot sijpelt in heilig water en dit trok veel, echt heel veel, miljoenen mensen aan van over de hele wereld. Deze mensen hadden voedsel nodig, water, een goed bed en, niet te vergeten, plastic bakjes en flesjes in allerlei soorten en maten om dit heilige water mee te nemen naar de plek waar ze vandaan gekomen waren. Kaarsen moesten gebrand worden, souvenirs gekocht en ga zo maar door, alles uiteraard betaald met bikkelharde munt. En deze munten verschaffen je dan vervolgens weer alle wijn die je maar kunt drinken. Ergo, water is veranderd in wijn.

Maar nee, ik wil niet al te cynisch overkomen. Er is namelijk wel degelijk iets met mij gebeurd tijdens het dwalen door de straten van Lourdes. Een andere verklaring heb ik er namelijk niet voor dat er continu “Jezus” in mijn gedachte schoot. Eerlijk waar, het bleef maar komen bij iedere stap die ik zette: “Jezus”, “Jezus”, nog een stap en ja hoor, weer “Jezus……….hoeveel toeristische troep kun je in één winkel kwijt?”

Nadat ik mijn reis vervolgde werd mijn zojuist gevonden geloof direkt op de proef gesteld. Rustig en voorzichtig rijdend op de achteraf weggetjes van Zuid-Frankrijk maakte ik bocht na bocht tot één van deze bochten ergens anders op uitdraaide dan ik verwachtte: in de greppel. Daar stond ik dan, mijn auto vast en, dankzij de TomTom, geen benul waar ik was. Gelukkig, twee oude dametjes hadden het “ongeluk” zien gebeuren en belden een vriend die mij op zijn beurt in no time uit mijn misère trok. Mijn modderige voeten (ik heb de manier om over water te lopen nog niet ontdekt. Nou, eigenlijk wel, maar dat is weer een heel ander verhaal) waren zover ik kon ontdekken de enige averij die ik had opgelopen. De Heer was mij zeer genadig geweest.

Tijdens mijn korte stop voor het avondeten, liet ik de gebeurtenissen nog even mijn gedachte passeren en realiseerde mij dat ik zowel het geloof gevonden had alsmede in de goot was beland, allemaal op één dag. Dat zou mij thuis toch nooit gebeuren.