Sikoma island
Door: Claudia
Blijf op de hoogte en volg Claudia
29 Januari 2003 | Zambia, Lusaka
Woensdag 29 januari
En ja hoor, vandaag is het zover, we gaan leeuwen zien. De auto's die ons tegemoet komen hebben ze al gezien, nu wij nog. De 600 meter die ze aangaven zijn eerder een kilometer, maar daar zijn ze dan: één mannetje en twee vrouwtjes. Maar echt veel geluk hebben we niet, want zodra we een blik op ze geworpen hebben, komen ze in actie. Ze verdwijnen achter de struiken. We rijden nog eens om en dan zit het ons meer mee. Het mannetje steekt de weg over, gevolgd door één van de vrouwtjes.
We kunnen in ieder geval met een tevreden gevoel Botswana verlaten. Vannacht zullen we kamperen op Sikoma Island, maar dat gaat niet zomaar. Na het plaatsen van wat stempels aan de Botswana-grens stappen we aan boord van een bootje en stappen 5 minuten later weer aan land. Na 500 meter wandelen bereiken we de Namibische grenspost. Het is een zeer warme dag en wandelen is een zeer zweetproducerende bezigheid. We lopen terug naar de boot en varen rechtstreeks een gigantische regenbui in. Onze zweetdruppels worden door de ijzige regendruppels weggespoeld. Een half uur lang blauwbekken we op de Zambezi, maar dan zijn we gearriveerd.....Zambia.
We delen het Drifters Camp op het eiland met een groep reizend van Kaapstad naar Victoria Falls. Als ik onder de douche het vuil van 4 dagen van me af sta te spoelen (zo'n emmer in een boom is toch iets minder effectief), hoor ik twee meiden Nederlands praten. Mijn duitssprekende medereizigers vrezen wraak.
We maken een wandelingetje over het eiland en zien hoe snel de Zambezi stroomt, zien de baobab (boom) met zijn diervormen in de stam, tientallen duizendpoten en een Mugabe-nest, zoals onze gids het noemt. Het is een nest van een hamerkop en het is gigantisch. Het beslaat de hele boom. Het kleine beestje bouwt zich te pletter, alleen maar om er voor te zorgen dar er geen andere vogels in zijn boom zullen nestelen. Vandaar de bijnaam Mugabe-nest. Ook Mugabe behoudt graag het alleenrecht en weigert plaats te maken voor jongere opvolgers. Uiteraard blijft dit grapje onder ons.
De sunsetcruise die we maken valt min of meer in het water. De zon wordt namelijk afgeschermd door een dik wolkendek. Maar het feit dat we even op het vierlandenpunt dobberen (Zambia, Zimbabwe, Botswana, Namibië) maakt het toch nog interessant.
En ja hoor, vandaag is het zover, we gaan leeuwen zien. De auto's die ons tegemoet komen hebben ze al gezien, nu wij nog. De 600 meter die ze aangaven zijn eerder een kilometer, maar daar zijn ze dan: één mannetje en twee vrouwtjes. Maar echt veel geluk hebben we niet, want zodra we een blik op ze geworpen hebben, komen ze in actie. Ze verdwijnen achter de struiken. We rijden nog eens om en dan zit het ons meer mee. Het mannetje steekt de weg over, gevolgd door één van de vrouwtjes.
We kunnen in ieder geval met een tevreden gevoel Botswana verlaten. Vannacht zullen we kamperen op Sikoma Island, maar dat gaat niet zomaar. Na het plaatsen van wat stempels aan de Botswana-grens stappen we aan boord van een bootje en stappen 5 minuten later weer aan land. Na 500 meter wandelen bereiken we de Namibische grenspost. Het is een zeer warme dag en wandelen is een zeer zweetproducerende bezigheid. We lopen terug naar de boot en varen rechtstreeks een gigantische regenbui in. Onze zweetdruppels worden door de ijzige regendruppels weggespoeld. Een half uur lang blauwbekken we op de Zambezi, maar dan zijn we gearriveerd.....Zambia.
We delen het Drifters Camp op het eiland met een groep reizend van Kaapstad naar Victoria Falls. Als ik onder de douche het vuil van 4 dagen van me af sta te spoelen (zo'n emmer in een boom is toch iets minder effectief), hoor ik twee meiden Nederlands praten. Mijn duitssprekende medereizigers vrezen wraak.
We maken een wandelingetje over het eiland en zien hoe snel de Zambezi stroomt, zien de baobab (boom) met zijn diervormen in de stam, tientallen duizendpoten en een Mugabe-nest, zoals onze gids het noemt. Het is een nest van een hamerkop en het is gigantisch. Het beslaat de hele boom. Het kleine beestje bouwt zich te pletter, alleen maar om er voor te zorgen dar er geen andere vogels in zijn boom zullen nestelen. Vandaar de bijnaam Mugabe-nest. Ook Mugabe behoudt graag het alleenrecht en weigert plaats te maken voor jongere opvolgers. Uiteraard blijft dit grapje onder ons.
De sunsetcruise die we maken valt min of meer in het water. De zon wordt namelijk afgeschermd door een dik wolkendek. Maar het feit dat we even op het vierlandenpunt dobberen (Zambia, Zimbabwe, Botswana, Namibië) maakt het toch nog interessant.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
