Pretoria

Woensdag 26 februari


Goed, vandaag is het zover, ik moet/mag nu in mijn uppie verder. Mijn eerste onderneming is een bezoek aan de travelclinic. Thuis was er niet genoeg tijd meer en ik zal hier een herhalingsprik moeten halen. De afspraak heb ik inmiddels gemaakt en ik word dan ook allervriendelijkst ontvangen. De kliniek is nog wat schemerig en ik denk dat ik gewoon aan de vroege kant ben. Maar nee, er is een stroomstoring. Of ik dus contant zou willen betalen. Tuurlijk, geen probleem. Ik heb er meer problemen mee dat ik gevaccineerd word in het halfdonker. De arts heeft echter goede ogen zegt ze en inderdaad gaat alles goed.
En dan is het de hoogste tijd om Jo’burg te verlaten. Ik heb een peperdure transfer geregeld, maar ja, wat moet je? Ik wil toch wel heelhuids in Pretoria aankomen. Ik word aangenaam verrast als Les mijn chauffeur blijkt te zijn. Hij was degene die me Soweto heeft laten zien, aan het begin van mijn reis. Tijdens de rit keuvelen we wat en zo kom ik er achter dat zijn vrouw, een verpleegster, voor een jaar naar Saoedi-Arabië is, om te werken. Ze kan daar goed geld verdienen, zeker in het geval er een aanval op Irak mocht komen. Les is er trots op dat hij het alleen redt en is er van overtuigd dat het goed voor hem is. Hij trekt zich niets aan van de mensen om hem heen, die het toch niet allemaal even goedkeuren. Eenmaal in Pretoria moeten we samen even zoeken naar de backpackers, maar uiteindelijk vinden we de plek: NorthSouth backpackers. Ik maak een verkennend wandelingetje in de omgeving en kom tot de ontdekking dat ik hier 1,5 jaar geleden ook al geweest ben, hier in deze buurt (Hatfield). Sterker nog, als ik ’s avonds naar het restaurant ga dat ik aan de hand van de Lonely Planet (Lonely Liar voor insiders) heb uitgezocht herken ik het als de plek waar we destijds de lunch gebruikt hebben.


Donderdag 27 februari

Ik moet bekennen dat ik het wel lekker vind om weer even terug te zijn in de beschaving. Ik ga windowshoppen. Hoewel, windowshoppen ! Ik vind een outdoorwinkel en besluit gelijk maar om het één en ander aan te schaffen voor de ponytrek die ik van plan ben te gaan maken in Lesotho. Een slaapzak, een nieuwe zak voor mijn inflatable mat, reservelampjes voor mijn Maglite (die het daarmee overigens nog steeds niet doet) en waterzuiveringstabletten. En ach, terug in de bewoonde wereld krijg ik toch de behoefte om eens een spijkerbroek aan te trekken. Ik schaf er één aan en voor 20 Rand (nog geen 2,5 euro) maken ze hem diezelfde dag nog op maat voor me. De service die je hier krijgt is zowieso uitstekend. Of het nou in een winkel is of een restaurant, iedereen is even vriendelijk en behulpzaam. Of dat nu door het karakter van de mensen komt, of dat het gewoon te maken heeft met de tip die van je verwacht wordt, kan ik niet zeggen.


Vrijdag 28 februari

Vandaag is het de hoogste tijd voor wat sightseeing. Ik pak de bus naar het centrum en wandel wat rond op Church Square. Onder het genot van een iced coffee op het terras van Café Riche sla ik de bedrijvigheid op het plein gade. Het is een groot groen plein, omsingeld met prachtige overheids- en bankgebouwen. Het plein wordt bevolkt door fotografen, studenten, kantoorpersoneel in hun lunchpauze en een enkele toerist, die zich allemaal aan de zon laven. In het midden kijkt Paul Kruger vanaf zijn sokkel afkeurend toe.

Om de drukte een beetje te ontsnappen ga ik naar de dierentuin. Daar valt het wat de rust betreft wat tegen, aangezien er vele schoolklassen rondlopen. Allemaal keurig in hun schooluniformpjes. Als ik echter wat verder de dierentuin inloop, zie ik ze ik niet meer en op mijn gemak bekijk ik nog alle dieren die ik eerder zo prachtig in hun natuurlijke omgeving gezien heb. Als ik er genoeg van heb en besluit terug te gaan, tref ik het niet. Een regenbui !! Zo één waar we in Nederland trots op zouden zijn. Ik besluit maar even te wachten tot het overwaait, maar dan verandert de regen in hagel. Ik kan niet langer wachten, want ik moet mijn ingekorte jeans nog ophalen. Ach denk ik, als gezonde Hollandse meid laat ik me door wat regen niet tegenhouden en ik ga op pad naar de bushalte. Dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Er rijden zoveel bussen, en ieder busnummer heeft meerdere bestemmingen en waar is die halte? Ik ben blij als ik eindelijk, na zeker een uur, in de juiste bus zit (gelukkig was de regen al even gestopt).
Ik ben net op tijd om mijn broek op te pikken en dat komt mooi uit. Kan ik hem lekker aan als ik met Paul naar de chinees ga. Deze biedt namelijk uitstekende menu’s aan voor een habbekrats. Voorwaarde is wel dat je met zijn tweeën komt. En ach, dat is ook eigenlijk wel zo gezellig.


Zaterdag 1 maart

Ik slaap een gat in de dag en pas om 11 uur zit ik aan mijn eigen gemaakte engelse ontbijt. Met dat achter de kiezen duik ik, samen met engelse Paul, de shoppingmall in. Ik haal mijn gerepareerde Maglite op, check mijn email en we rusten wat uit op het terras met koffie en cheesecake. De middag breng ik door aan het enige backpackers-zwembad van Pretoria. It’s a hard life !
’s Middags kregen we het lumineuze idee om de Lion King te gaan zien. We hebben hem allebei nog niet gezien en hij draait hier op Imax formaat. Een betere gelegenheid om deze film te zien kan ik me niet voorstellen. Groot is mijn verbazing, en vreugde, als ik Chris tegen het lijf loop bij de bioscoop. Zijn geblondeerde haar is verdwenen en hij is duidelijk in voorbereiding op zijn vakantie: in zijn hand folders voor duikcursussen in Mozambique. Boy, zou ik graag met hem mee gaan.