Krugerpark

Zaterdag 23 februari

Het begint nu toch wel duidelijk te worden dat we aan het einde van de toer komen, want we verlaten Mozambique en zijn weer terug in Zuid -Afrika. We rijden naar Hazyview waar we in een prachtige Drifters Inn zullen slapen. Het is een houten chalet, midden in het bos en helemaal voor ons alleen. Vanaf het balkon hebben we uitzicht op het kleine riviertje dat tussen de bomen door kronkelt.
Om onze gidsen een avondje rust te gunnen, hebben mijn Duitse vrienden een Duitse avond gepland. Zij zullen koken vandaag. Chris en Keith, Susanne en ik, de enige vrouwen in het gezelschap, laten de mannen rustig hun gang gaan. Het resultaat mag er zijn: worst, zuurkool en aardappelpuree. We krijgen zelfs yoghurt met vruchten toe.


Maandag 24 februari

Ik had er al op gerekend, Krugerpark kan me niet echt meer bekoren. Dat klinkt natuurlijk heel blasé, maar na de uitgestrekte reservaten van Botswana met heel weinig voorzieningen en nog minder bezoekers, voelt Kruger toch een beetje aan als een dierentuin. We rijden een halve dag rond en alles wat we zien zijn toeristen.
De laatste avond van onze toer overnachten we in het park, waar we een traditionele Zuid-Afrikaanse braai hebben.


Dinsdag 25 februari

We willen natuurlijk niet het Krugerpark verlaten zonder ook maar iets van wild te hebben gezien. Daarom beginnen we bij het eerste ochtendgloren al aan onze laatste gamedrive. En we worden beloond !! Om te beginnen zien we een aantal malen buffels. Daarna worden we helemaal verwend, want we zien een cheetah. Dat is erg uitzonderlijk, aangezien er slechts 200 rondlopen in het park (ter vergelijking, het park ter grootte van Nederland herbergt 2000 leeuwen en 2000 tijgers). We volgen de sierlijke kat een tijdje en dan steekt ze de weg over. Halverwege besluit ze even uit te rusten en zich een beetje te wassen. We worden echt op onze wenken bediend.
En of het allemaal nog niet genoeg is, vinden we ook nog neushoorns. Ik ben het meest blij van allemaal, want het maakt mijn Big five compleet. Deze trip heb ik ze allemaal gezien: buffels, luipaarden, leeuwen, olifanten én neushoorns. Maar dan is het afgelopen, voorbij, terug naar Jo’burg. En dat is wel weer even schrikken. Zes weken lang heb ik niets anders gezien dan bomen, strand, hutjes en wildlife. Terugkomen in een stad van dit formaat is een aanval op de zintuigen. De enorme grote, kleurrijke en talrijke reclame-uitingen schreeuwen om mijn aandacht, het verkeer raast voorbij of staat vast in een file. Even vraag ik me af of ik wel echt zo’n “city-girl” ben.
Voor we terug rijden naar de Drifters Inn, stoppen we op de luchthaven. Vijf van ons zullen vandaag de reis naar huis moeten aanvaarden. Dirk en Falk hoeven morgen pas te vertrekken. Vanavond verkennen ze het nachtleven van Jo’burg. Ik sla hun uitnodiging om mee te gaan af, want ik ben doodmoe. In plaats daarvan hang ik wat aan de bar bij Bethuekl, de barman waar ik zes weken geleden mee naar de pub ben geweest.